بذر به بخشی از گیاهان مورد توجه در کشاورزی و باغبانی گفته میشود که میتواند به تکثیر و تولید مثل آن گیاه منجر شود. در کشاورزی به هر بخش از گیاه که بتواند نسل دیگری از همان گیاه را تولید کند بذر می‌گویند. بذر یک رابطهٔ زنده بین والدین و نتاج بوده و عامل اصلی انتشار گیاه از یک محیط به محیط دیگر میباشد که سبب تداوم نسل‌ها میشود. از نظر بیولوژیکی بذر تخمک رسیده و بارور است که قابلیت رشد و تبدیل به یک گیاه کامل را دارد، اما از نظر کشاورزی و زراعت بذر مفهوم وسیع تری دارد. بذر از نظر زراعت یک میوهٔ خشک و ناشکوفا است که میتواند دارای یک، دو یا چند تخمک باشد. از بذور دارای یک تخمک به بذر غلات، بذوری که دارای دو تخمک هستند به بذر هویج و طوق و بذوری که دارای چند تخمک (پلی ژرم) به بذر چغندر قند میتوان اشاره کرد. بذور از نظر خصوصیات فیزیکی مانند رنگ، شکل، اندازه و خصوصیات بیوشیمیایی و فیزیولوژیکی دارای تنوع بسیار زیادی هستند.
بذر تولید شده از روش جنسی تخم گیاه میباشد و از روش غیر جنسی از طرق باززایی، زمین‌ساقه، دستک، سوخ (پیاز) و… میباشد.
از نظر گیاهشناسی، تخم، تخمک رسیدهٔ گیاه است.
محتویات
۱ اجزاء بذر
۱.۱ پوستهٔ بذر
۱.۲ جنین
۱.۳ آنزیم‌ها و هورمون‌ها 
۱.۴ مواد ذخیره‌ای
۱.۴.۱ کربوهیدرات‌ها
۲ جستارهای وابسته
۳ منابع
اجزاء بذر
یک بذر رسیده بایستی دارای چهار جزء باشد که این چهار جزء برای حیات بذر ضروری هستند. این اجزاء شامل پوستهٔ بذر (تستا)، جنین، مواد ذخیره‌ای و معدنی و آنزیم‌ها و هورمون‌ها هستند.
پوستهٔ بذر
پوستهٔ بذر یا تستا پوشش محافظ بذر است که از پوشش‌های خارجی تخمدان تشکیل شده‌است و قسمتهای داخلی مانند جنین را در برابر عوامل محیطی محافظت می‌نماید. تستا نقش مهمی در فرایند آب‌گیری بذر طی فرایند جوانه زنی دارد.
جنین
که یک گیاه جنینی یا اسپوروفیت است و شامل محور جنینی، هیپوکوتیل و یک یا دو عدد لپه است.
آنزیم‌ها و هورمون‌ها
در حیات و جوانه زنی بذر نقش مهمی دارند. آنزیم‌ها سبب هضم مواد ذخیره‌ای می‌شوند که این مواد برای ساخت بافت‌های جدید در طی جوانه زنی بذر مورد استفاده قرار می‌گیرند. هورمون‌ها نیز می‌توانند سبب تحریک ساخت آنزیم‌ها یا ایجاد حالت س یا استراحت در بذور خشک شوند که این پدیده برای بقاء گیاه از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. میزان رطوبت و سرعت فعالیت‌های متابولیکی بذر در حالت س حدود ۱۰ درصد یا کمتر از میزان رطوبت و فعالیت‌های متابولیکی بافت‌های گیاهی است.
مواد ذخیره‌ای
تأمین‌کنندهٔ مواد مورد نیاز جنین تا زمان مستقل شدن و تبدیل آن به یک گیاه کامل فتوسنتزکننده است. مواد ذخیره‌ای بذر شامل کربوهیدرات‌ها، لیپیدها، پروتئین‌ها و سایر ترکیبات هستند که میزان آنها در بذور گیاهان مختلف متفاوت است. ترکیب شیمیایی بذور تحت کنترل ژنتیک و محیط میباشد.
کربوهیدرات‌ها
کربوهیدرات مادهٔ ذخیره‌ای اصلی در بذور بسیاری از گیاهان زراعی نظیر غلات می‌باشند. کربوهیدرات‌های ذخیره‌ای شامل نشاسته، همی سلو، لیزاب ، پنتوزان‌ها، پکتین‌ها، و سایر کربوهیدرات‌ها می‌باشند.
سبزه یکی از آن سین‌های اصلی است که همیشه در سفره هفت سین حضور دارد. خیلی‌ها (بخصوص قدیمی‌ها) معتقدند سبزه را باید خود اهالی خانه سبز کنند. خیلی‌ها هم فقط به وجود سبزه در سفره هفت سین اعتقاد دارند اما مهم نیست که آن را خودشان درست کرده باشند یا از مادر و خواهر گرفته باشند و یا آن را از بازار خریده باشند. اگر بلد نیستید سبزه را خودتان درست کنید میتوانید از همین الان شروع کنید و خودتان را محک بزنید.
با چه بذرهایی میتوان سبزه درست کرد ؟
مرسوم است که بیشتر با گندم، خاکشیر، ماشک، عدس، لوبیا ، یونجه را درست کنند.
راحت‌ترین سبزه‌ای که زود به عمل می‌آید گندم است. گندم را از یک هفته مانده به عید هم میتوان سبز کرد اما باقی دانه‌ها را باید حداقل از ۱۲ روز قبل شروع به سبز کردن کنید. باقالی و تخمه هم که فقط سه روز خیس خوردنشان وقت می‌خواهد.
در مورد زیبایی سبزه‌ها نیز گفتنی است که سبزه‌های ماش و عدس ریز پر پشت هستند و بالای ساقه سبزه‌ها برگهای ریزی وجود دارد که آن را بسیار زیبا می‌کند. سبزه گندم صاف و مستقیم است و نمونه پروتوتایپ یک سبزه است و سبزه تخم آفتابگردان و باقالی خیلی درشت و بانمک هستند!
√ از ظروف فی برای سبز کردن سبزه استفاده نکنید.
√ استفاده از ظروف سفالی و در درجه دوم چینی نتیجه بهتری خواهد داشت تا ظروف پلاستیکی(ولی سفال یه چیز دیگست)
√ از هر بذری که میخواین استفاده کنید 24 ساعت قبل در آب خیسش کنید (کاملا غوطه ور)
√ هرچقدر قطر بستر کمتر باشه عمر سبزه بیشتر میشه (البته به میزان تراکم دلخواه شما هم بستگی داره.
√ بهترین روش آبیاری غبار پاشی هست استفاده از روشهای غرقابی خیلی مناسب نیست.
زمان کاشت انواع بذر سبزه هفت سین
بهترین زمان برای کاشت سبزه که تا روز 13 فروردین رشد کافی داشته باشند:
گندم = 20 اسفند
عدس = 15 اسفند
ماش = 18 اسفند
خرفه و شاهی = 22 اسفند
شنبلیله و ارزن = 16 اسفند
• دانه های که باید حدود ۶ تا ۸ ساعت خیس کنید:
یونجه ( مدت جوانه زدن : ۶-۵ روز )
شنبلیله ( مدت جوانه زدن : ۴-۳ روز )
تربچه ( مدت جوانه زدن : ۵-۴ روز )
کنجد ( مدت جوانه زدن : ۲-۱ روز )
• دانه هایی که باید حدود ۱۰ تا ۱۸ ساعت خیس کنید:
نخود ( مدت جوانه زدن : ۴-۳ روز )
عدس ( مدت جوانه زدن : ۵-۳ روز )
ماشک ( مدت جوانه زدن : ۵-۳ روز )
سویا ( مدت جوانه زدن : ۵-۳ روز )
آفتاب گردان ( مدت جوانه زدن : ۲-۱ روز )
گندم ( مدت جوانه زدن : ۳-۲ روز )
ارزن ( مدت جوانه زدن :۴-۳ روز )
خرفه و شاهی زودتر از همه سبز می شود. حدود 8 روز مانده به عید دست بکار شوید.
یکی از گلهای معــروف ایام نوروز و سفره هفت سین، گل سنبل است. برای اینکه یکی از ” سین ” های سفره هفت سین امسالتان را خودتان آماده کرده باشید، بهتر است از گل سنبل شروع کنید.
گل های سنـــبل خوش بو و جنبه ی زینـتی دارند. دوره گلدهی آن ها در اوایل بهار اسـت. گل ها می توانند به رنگ های سفید، صورتی، بنفش، قرمز، نارنجی، زرد یا آبی باشند.گل سنبل خاستگاه اصلی این گل، کشور هلند است. این گل می تواند تا 20 سانتی متر نیز رشد داشته باشد. اما تمامی این ها بستگی به نوع فراهم آوردن محیط مناسب برای پرورش آن است.
زمان کاشت:
گل سنبل مانند گل نرگس و لاله و زنبق دارای پیاز است و از همین طریق می توانید گلتان را خودتان پرورش دهید. بهترین زمان کاشت اواخر پاییز تا اواسط زمستان میباشد. اما قبل از آن باید یک سری نکات مخصوص پیاز این گل را بدانید. پیاز گل سنبل نباید معیوب و مریض باشد. برای شناسایی پیاز سالم، باید دقت کنید که پیاز سفت و سنگین باشد. از آنجایی که رنگ این گیاه برای تازه کاران از طریق دیدن پیاز قابل تشخیص نیست، از فروشنده بخواهید رنگ گل مورد علاقه تان را به شما بدهد. در غیر این صورت زمان گل دهی، شگفت زده خواهید شد.
ریحان گیاهی یک ساله از تیره نعناعیان است که در انواع ریحان سبز و ریحان بنفش یافت می شود.
به گزارش افکارنیوز، ریحان گیاه بسیار متنوعی است که علاوه بر عطر بسیار خوبی که دارد دارای خواص درمانی زیادی نیز می باشد. این سبزی منبع خوبی از آهن بوده و از پیری زودرس پوست جلوگیری می کند.
ریحان خواص درمانی زیادی در طب سنتی دارد که در ذیل به آن ها اشاره می شود:
از بین برنده بوی بد دهان (اگر ریحان را خوب بجوید و آن را بخورید، می توانید از شر بوی بد دهان ناشی از سیر یا پیاز خلاص شوید.)
زخم معده و ضعف اعصاب را درمان کنید ( 20 تا 50 گرم برگ و ساقه و گل آن را در یک لیتر آبجوش دوازده دقیقه دم کنید بعد آب صاف کرده آن را با عسل یا شکر شیرین کنید و هر روى سه فنجان آن را به ترتیب بعد از غذاهاى روزانه بنوشید، تا برای همیشه زخم معده و ضعف اعصاب را درمان کنید.)
درمان فوری سردرد و تهوع مسافران در وسایل نقلیه (اگر ریحان را دائم بو کنید و گاه‌گاه هم در دهان خوب بجوید، باز کننده گرفتگى‌هاى دماغى، جلوگیرى از استفراغ در وسایل نقلیه، تسکین سردرد مسافران و سردرد گرم‌مزاجان خواهد بود.)پس دیگر نیازی نیست که نگران تهوع ها و سردردهای حین سفر باشید.
موهایتان را مشکی کنید (اگر می خواهید موهای مشکی و زیبا داشته باشید، ریحان را در روغن تازه بجوشانید و جوشانده آن را بر سر خود بمالید.)
با درد زانو خداحافظی کنید(ریحان تازه را بکوبید و بر روی زانوی خود بمالید و صبر کنید تا تاثیر جادویی آن را ببینید.)
درمان سریع اسهال خونی (تخم ریحان، ملیّن است و سبب قطع اسهال می شود، بعد از زایمان به منظور قاعده‌آورى از آن استفاده می شود. محرک، ادرارآور، عرق‌آور و خنک‌کننده است. از تخم ریحان جهت درمان اسهال خونى و زخم‌هاى خورنده نیر استفاده می شود.)
اگر اسهال طولانی مدت داشتید، کافیست 5 گرم از آن را بو بدهید، بعد نرم بکوبید و با کمى آب تر کنید و بخورید تا معجزه آن را ببینید.
اگر دل درد دارید، آن را در لیموناد بریزید و بخورید.
رقم یونجه همدانی در برابر سرما مقاوم بوده و ارتفاع آن بیش از سایر ارقام سردسیری و نیمه گرمسیری است. به طوری که ارتفاع ساقه به 90 تا 100 سانتی متر می رسد. برگ های آن کوچک تر و نازک تر و باریک تر از سایر ارقام است. این رقم در ارتفاعات زیاد بخوبی رشد می کند. رنگ گل یونجه همدانی به رنگ بنفش می باشد. و برای کشت در مناطق سرد و مرتفع مناسب است. یکی از مراکز اصلی تولید و فراوری بذر یونجه همدانی در کشور شرکت پاکان بذر اصفهان میباشد.
خصوصیات رقم یونجه همدانی
اقلیم مناسب یونجه همدانی: سرد سیری
ارتفاع یونجه همدانی: 90-100 سانتی متر
تعداد چین یونجه همدانی: 3-5
اندازه برگ ها یونجه همدانی: متوسط
تراکم ساقه و برگ یونجه همدانی: متراکم
درصد خلوص بذر یونجه همدانی: 99% (سس گیری شده)
قوه نامیه بذر یونجه همدانی: 95%
رقم یونجه رنجر از ارقام یونجه چند ساله می باشد و مرکز اصلی آن کشور آمریکا است. در اصل ترکیبی از یونجه های هند و ترکیه و آمریکاست. این رقم در مقابل سرما مقاومت زیادی از خود نشان می دهد. شکل ظاهری این رقم بسیار شبیه به رقم یونجه همدانی است. ریشه این رقم در برابر بیماری ها از جمله نماتود ریشه یونجه مقاوم است. ارتفاع یونجه رنجر از همدانی نیز کمتر می باشد. تعداد چین آن نیز از یونجه همدانی بیشتر است.
خصوصیات رقم یونجه رنجر
اقلیم مناسب یونجه رنجر: معتدل - سرد سیر
ارتفاع یونجه رنجر: 70-80 سانتی متر
تعداد چین یونجه رنجر: 5-7
اندازه برگ های یونجه رنجر: متوسط
تراکم ساقه و برگ یونجه رنجر: متراکم
درصد خلوص بذر یونجه رنجر: 99% (سس گیری شده)
قوه نامیه بذر یونجه رنجر: 95%
بذر یونجه بغدادی برای اولین بار از کشور عراق وارد ایران شد. یکی از ویژگی های بارز این رقم، مقاومت بالای آن در برابر شوری است. همچنین این رقم نیاز آبی بالایی دارد. در صورتی که از آب شور برای آبیاری استفاده کنیم، دور آبیاری را باید دو تا سه روز در نظر گرفته شود.
خصوصیات رقم یونجه بغدادی:
اقلیم مناسب یونجه بغدادی: گرمسیری با رطوبت بالا
ارتفاع یونجه بغدادی: 90-100 سانتی متر
تعداد چین یونجه بغدادی: 10-12 چین
اندازه برگ ها یونجه بغدادی: درشت و پهن
تراکم ساقه و برگ یونجه بغدادی: متراکم
درصد خلوص بذر یونجه بغدادی: 99% (سس گیری شده)
قوه نامیه بذر یونجه بغدادی: 95%
رقم یونجه مائوپا منشأ یونجه مائوپا از یونجه کشور آمریکا می باشد. یونجه مائوپا از تلاقی بین یونجه های آمریکایی و آفریقایی به وجود آمده است و در حقیقت از یونجه ای به نام آفریکن African حاصل شده است. یونجه مائوپا در برابر گرما و خشکی بسیار مقاوم است. تعداد برگ های آن نسبتاً زیاد و پر محصول است. ولی در برابر سرما حساس و ضعیف است. یونجه مائوپا برای مناطق گرم کشور مناسب است.
خصوصیات رقم یونجه مائوپا
اقلیم مناسب یونجه مائوپا: گرم و خشک
ارتفاع یونجه مائوپا: 60-70 سانتی متر
تعداد چین یونجه مائوپا: 6-7 چین
اندازه برگ های یونجه مائوپا: درشت و پهن
تراکم ساقه و برگ یونجه مائوپا: متراکم
درصد خلوص بذر یونجه مائوپا: 99% (سس گیری شده)
قوه نامیه بذر یونجه مائوپا: 95%
جهت دریافت مشاوره رایگان و اطلاعات بیشتر با من در ارتباط باشید و خوشحال خواهم شد اگر نظرات خودتون را برای من بفرستید.
*فروش بذر پایان راه نیست آغاز یک تعهد است*
فروش بذر سبزی و یونجه در اصفهان09132163404
یکی از گلهای معــروف ایام نوروز و سفره هفت سین، گل سنبل است. برای اینکه یکی از ” سین ” های سفره هفت سین امسالتان را خودتان آماده کرده باشید، بهتر است از گل سنبل شروع کنید.
گل های سنـــبل خوش بو و جنبه ی زینـتی دارند. دوره گلدهی آن ها در اوایل بهار اسـت. گل ها می توانند به رنگ های سفید، صورتی، بنفش، قرمز، نارنجی، زرد یا آبی باشند.گل سنبل خاستگاه اصلی این گل، کشور هلند است. این گل می تواند تا 20 سانتی متر نیز رشد داشته باشد. اما تمامی این ها بستگی به نوع فراهم آوردن محیط مناسب برای پرورش آن است.
زمان کاشت:
گل سنبل مانند گل نرگس و لاله و زنبق دارای پیاز است و از همین طریق می توانید گلتان را خودتان پرورش دهید. بهترین زمان کاشت اواخر پاییز تا اواسط زمستان میباشد. اما قبل از آن باید یک سری نکات مخصوص پیاز این گل را بدانید. پیاز گل سنبل نباید معیوب و مریض باشد. برای شناسایی پیاز سالم، باید دقت کنید که پیاز سفت و سنگین باشد. از آنجایی که رنگ این گیاه برای تازه کاران از طریق دیدن پیاز قابل تشخیص نیست، از فروشنده بخواهید رنگ گل مورد علاقه تان را به شما بدهد. در غیر این صورت زمان گل دهی، شگفت زده خواهید شد.
جهت دریافت مشاوره رایگان و اطلاعات بیشتر با من در ارتباط باشید و خوشحال خواهم شد اگر نظرات خودتون را برای من بفرستید.
*فروش بذر پایان راه نیست آغاز یک تعهد است*
فروش بذر سبزی و یونجه در اصفهان09132163404
جودوسر یا یولاف با نام علمی Avena sativa می باشد که گونه های دیگری مانند فاتوا، اوسیناسا، ویستی دارد و از خانواده غلات است. محصولی بسیار سازگار و مقاوم برای آب و هوای سرد، مرطوب و معتدل است و بیشترین مصرف آن در جهت تامین علوفه دام، غذای است و درمواردی خوراک انسان و در پاره ای موارد بعنوان یک گیاه داروئی مطرح است. جو دو خود گشن،گیاهی علفی، یکساله، ریشه های آن افشان و با ساقه های بند بند است. خصیل آن در حد 48 تا 56 تن در هکتار بوده و برای خوراک دام بسیار مناسب است و طعم و کیفیت خوبی دارد. دانه آن ارزش بسیار بالائی برای اسب های مسابقه ای دارد و انرژی زائی خوبی در اسب و حتی در انسان دارد.
به تناسب سایر غله جات، سهل الهضم بوده و به مصرف اسب، گوسفند داری و مرغداری می رسد و گاه هم دارای مواد مغذی بهتری نسبت به گندم و جو است. دانه یولاف دارای 7/11% پروتئین و 5/68% نشاسته و 6% روغن و 5/11% سلو و 4/3% خاکستر می باشد. معمولاً در مناطق که نسبتاً سرد و یا معتدل سازگاری خوبی دارد. هوای گرم و خشک فقط قبل از تشکیل خوشه سبب خشک شدن و از دست دادن تازگی Blust میشود. در وقت تشکیل خوشه سبب پخته شدن خوشه قبل از وقت گردیده و دانه ها نامناسب پر می گردد و در نتیجه وزن دانه کم میشود و این نوع را می توان به واریته های زود رس اشاره کرد. البته بعضی واریته ها وجود دارد که در مقابل حرارت زیاد مقاوم می باشد. مثلاً یولاف سرخ اکثراً در قسمتهای شمالی آفریقا و دیگر جاهای گرم کشت می گردد. در گذشته بیشتر صدماتی که به یولاف رسیده است که حرارت زیاد ارتباط داده شد. انواع یولاف که به گرما مقاومند اکثراً رنگ تیره دارند و در خاک های مختلف کشت می شوند به شرطی که خوب زهکشی شده باشد و کود ومواد غذائی در آن موجود می باشد بصورت عموم یولاف در خاکهای لومی حاصل بهتر می دهند. بلغور یولاف سبب افزایش تخم گذاری در طیور تخمی می شود.
کاربردهای یولاف فراوان است، بغیر از مصرف دام و اسب و طیور در صنعت هم کاربرد دارد. در تصفیه مینرال است و روغن های نباتی استفاده شده و از جمله محلل های عمده به شمار می گردد
برای مصارف داروئی خصوصاٌ دانه ها و در برخی موارد از کاه آن استفاده می شود. برای بدست آوردن دانه های آن خوشه رسیده را خشک و می کوبند سپس دانه های کوبید را الک کرده و سپس تحت فشار قرار داده و بشکل گرانولهائی شبیه به کریستالهای برف که به فلو معروف است در می آورند.
این فلو ها محتوی نشاسته، گلوین، ویتامین B ، اسید پانتوتنیک و کاروتن هاست.
امّا چرا باید یولاف را استفاده کنیم؟
در شرایط فعلی نان کشور ما، ازیک طرف به علت جداسازی سبوس از گندم مشکل کمبود فیبر، ویتامین ها و مینرال ها را دارد و از یک طرف آردهای سبوس دار، بعلت داشتن اسید فیتیک بالا شرایط نامناسبی را از نظر جذب عناصری چون آهن، روی و کلسیم ایجاد می کنند . افزایش ترکیبات مفید به آرد و تولید نان از آنها موجب تقویت کیفیت تغذیه ای نان و اثر گسترده بر جامعه می شود. یکی از راههای تقویت نان استفاده از آرد غلات دیگر همراه با آرد گندم است.
سبوس یولاف فیبری بوده، دارای بتاگلوکان است. مقدار بتاگلوکان سبوس کمتر از آندوسپرم است و قسمت اعظم آن در دیواره سلولی آلورون تجمع دارد. بسیاری از مواد معدنی و ویتامینهای یولاف در سبوس و جوانه آن قرار دارند.
امّا ارزش تغذیه ای یولاف نسبت به سایر غلات چیست؟
1) منبع بسیار غنی از پروتئین است. در همه غلات رابطه منفی بین پروتئین کلی و در صد لیزین است ولی در یولاف دیده نمی شود.
2) چربی یولاف از سایر غلات بیشتر است. مقدار چربی یولاف ممکن است از 3 تا 9 در صد تغییر کند.
3) چربی یولاف حاوی مقدار زیادی اسیدهای چرب غیر اشباع از جمله اسید لینولیئک است.
4) نسبت اسیدهای چرب غیر اشباع با اشباع (2:2) در یولاف حائز اهمیت است.
5) لیپاز فعال در یولاف نسبت به گندم و جو بیشتر است.
6) یولاف دارای قابلیت آنتی اکیسدانی زیادی است و آردآن می تواند بعنوان یک آنتی اکسیدان در صنعت غذا و بسته بندی استفاده شود. آلفا توکوفرول آنتی اکسیدان اصلی یولاف است و پس از آن بتاتوکوفرول و گاما توکوفرول در مراتب بعدی است.
7) یولاف منبع خوبی از منگنز، منیزیم، آهن، کلسیم، روی، مس و کبالت است. از آنجائی که مواد معدنی یولاف بیشتر در قسمت خارجی و سبوس آن قرار گرفته اند مصرف آرد و یا دانه کامل یولاف از نظر تغذیه ای مناسبتر است.
8) یولاف منبع خوبی از تیامین، نیاسین و اسید پانتوتنیک است همچنین مقدار بیوتین در یولاف نسبت به غلات دیگر بیشتر است.
9) نشاسته یولاف نسبت به سایر غلات جذب آب بیشتری دارد.
10) سلو و بتاگلوکان از پلی ساکاریدهای غیر نشاسته ای یولاف و از جمله فیبرهای رژیمی با اهمیّت در غلات هستند. بتا گلوکان فیبر رژیمی مهم یولاف است و یولاف با دارا بودن مقدار زیادی از این فیبر با ارزش بوده، نسبت به سایر غلات برتری دارد.
11) گزارش شده است سبوس یولاف، پکتین و صمغ گوار بر کاه
ش کلسترول خون موثر بوده و سبوس یولاف در کاهش کلسترول خون موثرتر از سایر موارد ذکر شده است.
12) فیبرهای محلول در آب در جودوسر قادرند بطور مستقیم غلظت کلسترول خون را کاهش دهند. همچنین دارای این توانائی هستند که با افزایش HDL و کاهش LDL موجبات جلوگیری از آترواسکلروزین را فراهم آورند. فیبرهای نامحلول در آب مدت زمان باقی ماندن غذا در روده را کاهش می دهند،حجم مدفوع را زیاد کرده، سبب شلی مزاج می گردند و به دلیل کاهش زمان باقی ماندن غذا در روده جذب چربی و قند نیز کاهش یافته، کاهش کلسترول و قند خون را سبب می شود.
جهت دریافت مشاوره رایگان و اطلاعات بیشتر با من در ارتباط باشید و خوشحال خواهم شد اگر نظرات خودتون را برای من بفرستید.
*فروش بذر پایان راه نیست آغاز یک تعهد است*
فروش بذر سبزی و یونجه در اصفهان09132163404
سبزی شنبلیله (Trigonella foenum-graecum) بومی شرق اروپا و اتیوپی است . سبزی شنبلیله گیاه علفی یکساله است که قرن ها است در خاورمیانه و هند به عنوان غذا ، همچنین به صورت علوفه و کود سبز استفاده می شود . در هند ، برگ های جوان به عنوان سبزی تازه و همچنین برگ خشک شده آن در آفتاب ، برای مصرف در سایر فصول استفاده می شود . سبزی شنبلیله تا حدودی مقاوم به خشکی و تا حدودی مقاوم به سرما می باشد .
خاستگاه سبزی شنبلیله نواحی مدیترانه گزارش شده و در آسیا از ایران تا قسمت های شمالی هندوستان و بخش هایی از چین گسترش دارد و در حال حاضر بطور وسیعی در چین ، شمال و شرق آفریقا ، اوکراین و یونان کشت می شود .
ارزش غذایی و دارویی
سبزی شنبلیله منبع غنی از عناصر غذایی و ویتامینها می باشد . بذر رسیده تند و در تهیه پودر کاری به کار می رود . بذر دارای ۲۵% پروتئین و ۵۰% هیدرات کربن و خواص دارویی نیز دارد . افزودن برگ شنبلیله به غذاهایی که از غلات تهیه می شود ، مقدار آهن کل آنها را به میزان قابل ملاحظه ای افزایش می دهد .
سبزی شنبلیله ضد چربی ، کاهش دهنده فشار خون ، ضد سرطان ، ضد دیابت ، تقویت کننده قلب ، مدر ، ضد میکروب ، مسهل ، مدر ، تب بر ، ضد التهاب ، شیرزا ، اشتهاآور و محرک معده می باشد . همچنین در درمان نقرس ، رماتیسم و معالجه ترک های پوست نقش مهمی دارد .
گیاه شناسی
سبزی شنبلیله خوراکی گیاهی است گلدار ، نهاندانه ، دولپه و جداگلبرگ ، علفی ، یکساله و تقریباً بدون کرک می باشد . ارتفاع بوته شنبلیله بسته به شرایط زراعی و اقلیمی محل رویش از ۱۵ تا ۶۰ سانتی متر متغیر است . گیاه دارای برگهای سه برگچه ای به طول ۱ تا ۴ سانتی متر و طول دمبرگ آن ۱ تا ۳ سانتی متر و کم و بیش کرکدار است . گلهای شنبلیله دوجنسی و به رنگ سفید مایل به زرد و گاهی زرد و بندرت بنفش هستند و ۸۰-۵۰ روز بعد از کاشت ظاهر می شوند . میوه به صورت غلاف (نیام) دراز و استوانه ای شکل به طول ۷ تا ۱۵ سانتی متر و محتوی ۱۰ تا ۲۰ دانه است که ۲۱۰-۱۸۰ روز پس از کشت می رسند . دانه شنبلیله صاف ، پهن و کم و بیش مکعبی شکل به رنگ زرد مایل به قهوه ای و یا سبز ماشی ، بسیار محکم و سخت بوده و در طول آن یک شیار کم و بیش عمیق وجود دارد . وزن هزار دانه بر حسب نوع رقم و شرایط اقلیمی و زراعی محل رویش از ۵ تا ۱۲ گرم متغیر است .
شرایط مطلوب محیطی
سبزی شنبلیله در مناطقی که دارای شرایط مناطق معتدله با زمستان ملایم و تابستان خنک باشد ، رشد مطلوبی دارد ، اما شرایط گرم و خشک برای رسیدن غلافها لازم است .
خاک
شنبلیله از نظر نیاز خاکی جزو گیاهان کم توقع بوده ، ولی برای تولید انبوه کشت و کار آن در خاکهای لومی با زهکشی خوب ، آهکی (PH=8-8/5) و غنی از مواد غذایی توصیه می گردد .
ازدیاد
سبزی شنبلیله با کشت مستقیم بذر ازدیاد می شود و به دو صورت کشت در کرت و به صورت مسلسل و کشت در جوی پشته ای به صورت ردیفی کشت می شود . در ایران روش اول مرسوم است . در روش دوم فاصله بین ردیفها ۲۵ سانتی متر و میزان بذر مصرفی ۲۵ کیلوگرم در هکتار می باشد .
سبزی شنبلیله در بیشتر نقاط ایران و به صورت کشت بهاره در مزارع تولید سبزی کشت می شود . اوایل بهار (فروردین) زمان مناسبی برای کشت مستقیم بذر در زمین اصلی است . در روش کشت سنتی متداول در ایران ، بذرهای شنبلیله به صورت دستپاش کشت می گردند ولی توصیه می شود بذرها در ردیفهایی به فاصله ۲۵ سانتی متر و در عمق ۵/۱-۱ سانتی متری و با تراکم ۲۵-۲۰ کیلوگرم در هکتار کشت شوند . برای کشت بذر می توان از ردیفکارهای غلات نیز بهره جست .
برداشت: برخی افراد فقط برگ های جوان شنبلیله را برداشت می کنند و برخی گل گیاه را از خاک خارج می کنند . گیاهان سرزنی شده مجدداً رشد کرده و تا زمان گلدهی سرزنی ادامه دارد . معمولاً شنبلیله ۲۰ روز بعد از کاشت ، آماده برداشت می شود . اگر شنبلیله دیر برداشت شود ، برگ ها تلخ می شوند .
در شرایط آبیاری ، عملکرد پیکره رویشی خشک گیاه حدود ۵ تن در هکتار و عملکرد دانه 0.8 الی 1/5تن در هکتار گزارش شده است.
جهت دریافت مشاوره رایگان و اطلاعات بیشتر با من در ارتباط باشید و خوشحال خواهم شد اگر نظرات خودتون را برای من بفرستید.
*فروش بذر پایان راه نیست آغاز یک تعهد است*
فروش بذر سبزی و یونجه در اصفهان09132163404
لوبیا سبز
نام انگلیسی: Phaseolus vulgaris
خانواده : Fabaceae
بومی : آمریکای مرکزی
گیاهی است یکساله، دارای یک ریشه اصلی راست و ریشه‌های فرعی فراوان، در روی ریشه‌های کوچک لوبیا غده‌های قهوه‌ای رنگ نامنظم. برگهای لوبیا دارای گوشواره هستند. گلهای لوبیا به صورت خوشه‌ای یا منفرد از جوانه‌های جانبی کنار برگها بوجود می‌آیند از نظر طول بوته ، لوبیا به دو دسته تقسیم میشود . دسته اول بالا رونده است و به آن Pole beans و یا Runner beans می‌گویند. طول بوته در انواع بالا رونده ممکن است به ۱٫۵ تا ۲ متر برسد. دسته دوم غیر بالا رونده و یا کوتاه (Dwarf type) میباشد و به آن Bush beans می‌گویند طول بوته در انواع پاکوتاه از ۴۰ تا ۵۰ سانتی متر نمی‌کند. انواع بالا رونده احتیاج به قیم دارند و دارای دوره رشد طولانی بوده، از میزان محصول بالایی برخوردار می‌باشند. در حال حاضر بیش از چند صد رقم لوبیا سبز در دنیا کشت میشود آنها را از نظر عادت رشد رنگ گل، اندازه گل، شکل غلاف، شکل و رنگ دانه، تقسیم بندی می‌کنند.
کاشت و پرورش این گیاه از زمان های گذشته در بسیاری از مناطق جهان رایج بوده است. ساقه این گیاه ناصاف و خشن و بندبند برگ لوبیا سبز ، مرکب بوده و از چند برگچه خشن که دارای کرک‌های سخت می‌باشند تشکیل می‌یابد . گل لوبیا سبز ، در رنگ‌های : سفید ، صورتی و بنفش کم‌رنگ دیده میشود که تعدادی از ۲ تا ۸ گل به‌صورت خوشه به هر شاخه چسبیده‌اند .
دانه‌های این گیاه در داخل غلاف کشیده و شمشیری شکل به حالت آویزان به ساقه قرار دارند که در گونه‌های مختلف لوبیا سبز ، رنگ و اندازه آنها متفاوت هست . بعضی از انواع لوبیا سبز، غلاف نرم و گوشتی قابل‌خوردن دارند و در بعضی دیگر غلافها سخت بوده قابل‌خوردن نیستند .
بذر لوبیا سبز ، به شکل قلوه‌ای هست و در مواردی به‌صورت کُروی و یا بیضوی شکل دیده میشود . مصرف لوبیا سبز ، در غذاها بسیار متداول است و چون دارای مواد غذائی فراوان هست یکی از مهم‌ترین سبزی‌های مورد مصرف غذائی تلقی میشود .
لوبیا سبز جزء گیاهان فصل گرم محسوب میشود. لوبیا سبز نسبت به سرما و یخبندان کاملاً حساس است. دمای مناسب و مطلوب برای رشد لوبیا بین ۱۵ تا ۳۰ درجه سانتی گراد میباشد. دمای بالا و پائین به بوته آن خسارت وارد می‌کند اگر دما مناسب باشد بذر آن در مدت ۶ روز جوانه می‌زند. بذر در دمای صفر درجه سانتی گراد و یا بالای ۳۵ درجه سانتی گراد جوانه نمی‌زند.انواع بالا رونده آن نسبت به رطوبت زیاد و بارندگی فراوان مقاوم است، ولی ارقام پا کوتاه آن رطوبت زیاد را تحمل نمی‌کند
شرایط محیطی موردنیاز لوبیا سبز
خاک :لوبیا سبز در هر نوع خاک رشد می‌کند بهترین خاک برای لوبیا سبز، خاکهای رسی شنی میباشد pH بین ۵.۵ تا ۵.۶ را می‌پسندد.کودهای آلی و شیمیایی برای زمین لوبیا مناسب هستند میزان مصرف کودهای حیوانی برای لوبیا سبز تا ۴۰ تن در هکتار میباشد که قبل از آماده شدن زمین به زمین اضافه می‌کنند.کودهای شیمیایی که دارای فسفر و پتاسیم باشند برای لوبیا لازم است و آنها باید قبل ازکشت به زمین اضافه شوند.همچنین برای کاشت لوبیا در گلدان و یا در خانه میتوان از ترکیب کوکوپیت + پیت ماس + خاک باغچه استفاده کرد.
نور : لوبیا سبز به نور زیاد برای رشد نیاز دارد و قرار گرفتن در سایه باعث کوتولگی و کاهش عملکرد لوبیا می‌گردد، بنابراین برای کاشت لوبیا سبز در گلدان و در محیط آپارتمان آ نرا در پرنور ترین قسمت مانند تراس و پنجره جنوبی قرار دهید.
دما : دمای مناسب برای رشد و نمو کافی گیاه لوبیا سبز بین ۱۸ تا ۲۵ درجه سانتیگراد و برای جوانه زدن ۱۵ درجه سانتیگراد است.
آبیاری : آبیاری منظم به رشد مناسب بوته‌های لوبیا سبز کمک زیادی می‌کند. در هنگام آبیاری توجه داشته باشید که خاک گلدان حالت غرقابی و ایستابی پیدا نکند چرا که گیاه لوبیا سبز حساسیت زیادی به آب ایستادگی در پای ساقه و ریشه دارد.
روش کاشت لوبیا سبز در گلدان
مراحل کاشت لوبیا سبز در گلدان به شرح زیر هست:
گلدان مناسبی را انتخاب و آن را با خاک حاصلخیز و کود چندمنظوره پرکنید. توجه داشته باشید که خاک از زهکش مناسب برخوردار باشد، به این منظور مقداری ماسه نیز به خاک اضافه کنید.
بهترین زمان برای کاشت لوبیا سبز اوایل بهار است. البته در محیط کاشانه به دلیل شرایط ثابت محیط ازنظر دما کاشت این گیاه در مواقع دیگر سال نیز ممکن است.
در خاک گلدان حفره‌هایی به عمق ۳ تا ۴ سانتیمتر ایجاد کنید. سوراخ‌ها باید حداقل ۲ سانتیمتر باهم فاصله داشته باشند.
بذر لوبیا سبز را در حفره‌ها بکارید و سپس روی آن را با ملایمت با خاک پرکنید و بلافاصله آبیاری کامل انجام دهید.
گلدان را بر روی لبه پنجره‌ای که آفتاب‌گیر است، قرار دهید تا جوانه بزند.
بعد از تقریباً ۳ هفته میتوانید جوانه‌های گیاه لوبیا سبز خود را مشاهده کنید. در این زمان گیاه آماده انتقال به گلدان بزرگ‌تر است.
پس از رشد نسبی بوته‌های لوبیا سبز ، گیاهان کوچک‌تر و ناسالم را از گلدان حذف کنید.
بعد از مدتی لازم است از یک قیم برای گیاه استفاده کنید. به این منظور یک حصار و یا داربست در کنار بوته‌های لوبیا سبز قرار دهید. آنها زمانی که شروع به رشد می‌کنند، به پایه نیاز دارند.
در حدود ۵۰ تا ۶۰ روز بعد از کاشت لوبیا سبز در گلدان، شما میتوانید محصول خود را برداشت کنید.
با توجه به اینکه اکثر افراد از غلاف‌های تازه لوبیا سبز استفاده می‌کنند بنابراین دقت کنید زمانی که غلافها به رشد نهایی خود ازنظر طولی رسیدند، برداشت گیاه را شروع کنید که این زمان حدوداً ۱۰ تا ۱۴ روز بعد از گلدهی گیاه است.
میتوانید برداشت لوبیا سبز را در چندین مرحله به فاصله ۳ تا ۵ روز انجام دهید. غلاف‌های این گیاه را باید در اوایل صبح یا عصر بدون ضربه و آسیب برداشت کنید.
فاصله کشت
فاصله دو بوته در ارقام پاکوتاه ۱۰ سانتی متر و فاصله دو خط حدود ۹۰ سانتی متر در نظر گرفته میشود در ارقام پا بلند فاصله دو بوته ۴۰-۳۰ سانتی و فاصله در خط کشت از یکدیگر ۹۰ سانتی متر میباشد.
روش کاشت
برای جوانه زدن لوبیا نیاز به دمای بیش از ۱۵ درجه سانتی گراد است. لوبیا در بهار بعد از رفع یخبندان زمانیکه دمای خاک حدود ۱۲ تا ۱۶ درجه سانتی گراد میباشد کاشته میشود در مناطق جنوبی کشور مانند خوزستان در اوایل بهار کاشته میشود. کشت آن بصورت ردیفی انجام میگیرد. عمق کاشت بذر آن در حدود ۲ تا ۳ سانتی متر میباشد.
معمولاً ارقام پاکوتاه نسبت به ارقام پابلند زودتر میوه می‌دهند و این زمان حدود ۵۰ تا ۶۰ روز از زمان کاشت تا موقع برداشت طول می‌کشد، ولی دوره میوه دهی آنها کمتر است برای این که برای یک مدت طولانی محصول داشته باشیم کشت آن هر ۲ تا ۳ هفته تکرار میشود.
مراقبت‌ها و نگهداری
بلافاصله پس از پاشیدن بذر مبارزه شیمیایی برای از بین بردن علف‌های هرز آغاز میشود. باید توجه داشت که هنگام سمپاشی زمین قدری مرطوب باشد.آفات و بیماری‌های لوبیا را میتوان با اقداماتی از قبیل، تناوب، استفاده از بذر مرغوب، کاشت انواع مقاوم و ضد عفونی نمودن بذر جلوگیری کرد. بیماری لکه سیاه لوبیا را میتوان طبق دستورالعمل فوق از بین برد. شته لوبیا را باید توسط سمپاشی با سموم گیاهی از بین برد.
برداشت محصول
بخش خوراکی لوبیا سبز غلاف نارس آن میباشد زمان برداشت آن وقتی است که بذر در داخل غلاف نارس تشکیل شده باشد و قبل از اینکه رنگ غلاف به سفیدی بگراید، برداشت شوند بعضی معتقدند برداشت آن زمانی است که بذور تشکیل شده در داخل غلاف نارس حدود ۲۵ درصد اندازه واقعی خود را داشته باشند.
جهت دریافت مشاوره رایگان و اطلاعات بیشتر با من در ارتباط باشید و خوشحال خواهم شد اگر نظرات خودتون را برای من بفرستید.
*فروش بذر پایان راه نیست آغاز یک تعهد است*
فروش بذر سبزی و یونجه در اصفهان09132163404
جهت دریافت مشاوره رایگان و اطلاعات بیشتر با من در ارتباط باشید و خوشحال خواهم شد اگر نظرات خودتون را برای من بفرستید.
*فروش بذر پایان راه نیست آغاز یک تعهد است*
فروش بذر سبزی و یونجه در اصفهان 09132163404
رقم یونجه همدانی در برابر سرما مقاوم بوده و ارتفاع آن بیش از سایر ارقام سردسیری و نیمه گرمسیری است. به طوری که ارتفاع ساقه به 90 تا 100 سانتی متر می رسد. برگ های آن کوچک تر و نازک تر و باریک تر از سایر ارقام است. این رقم در ارتفاعات زیاد بخوبی رشد می کند. رنگ گل یونجه همدانی به رنگ بنفش می باشد. و برای کشت در مناطق سرد و مرتفع مناسب است. یکی از مراکز اصلی تولید و فراوری بذر یونجه همدانی در کشور شرکت پاکان بذر اصفهان میباشد.
اقلیم مناسب یونجه همدانی: سرد سیری
ارتفاع یونجه همدانی: 90-100 سانتی متر
تعداد چین یونجه همدانی: 3-5
اندازه برگ ها یونجه همدانی: متوسط
تراکم ساقه و برگ یونجه همدانی: متراکم
درصد خلوص بذر یونجه همدانی: 99% (سس گیری شده)
قوه نامیه بذر یونجه همدانی: 95%
جهت دریافت مشاوره رایگان و اطلاعات بیشتر با من در ارتباط باشید و خوشحال خواهم شد اگر نظرات خودتون را برای من بفرستید.
*فروش بذر پایان راه نیست آغاز یک تعهد است*
فروش بذر سبزی و یونجه در اصفهان09132163404
بادرنجبویه(Mellisa officinalis) از خانواده Lamiaceaeبوده و نام های دیگری مانند فرنجشمک و وارنگ بو هم به آن اطلاق می گردد. در ایران دراستان های تهران، گرگان، آذربایجان، کرمانشاه، فارس و اصفهان کشت و کار می شود. در جهان در نواحی جنوبی و مرکزی اروپا، اسپانیا، قفقاز و آسیا صغیر می روید. گیاهی است پایا، پرشاخه و پر پشت به ارتفاع 30 تا 80 سانتی متر. برگ پوشیده از تار، متقابل، بیضوی، به شکل قلب و دندانه دار، دارای بریدگی های منفرد به صورت مشبک و در سطح فوقانی سبز تیره و تحتانی سبز روشن، ریشه کوچک و استوانه ای شکل سخت و منشعب، ساقه ایستاده منشعب، سبز کم رنگ متمایل به آبی، از پائین تا انتها برگ دار با شاخه های طویل نازک.
گل ها به رنگ سفید یا گلی و زنبور عسل از گل های فراوان این گیاه شهد معطر بدست می آورند. زمان گلدهی اواسط تیر تا اوایل مرداد ماه می باشد. میوه چهار فندقه ای و قهوه ای رنگ است بذر به طول 1.5تا 1.8 میلی متر، به عرض و قطر 0.5 تا 0.8 میلی متر، عصائی کوتاه، تخم مرغی کشیده، سطح پشتی مسطح بر آمده، سطح شکمی کمی تاقی شده، ناف دوردار سفید و گرد. رنگ سیاه قهوه ای مات و صاف. وزن هزار دانه 0.5تا 0.7 گرم یعنی در یک کیلوگرم بذر در حدود 1.5 تا 2 میلیون عدد بذر وجود دارد. بذور در دمای 10 تا 12 درجه سانتیگراد جوانه می زنند ولی دمای مناسب جوانه زنی 18 تا 20 درجه است.
برداشت این گیاه معمولا در اواخر اردیبهشت، قبل از ظهور گل ها انجام می شود. برگ ها و سرشاخه ها پس از برداشت، در جریان هوا قرار می گیرند تا به سرعت خشک شوند و پس از آن در محل تاریک و خشک نگهداری می گردند.
این گیاه بومی مناطق مدیترانه ای است و در اروپا و آسیا نیز انتشار دارد. در ایران در کنار مجاری آب ها و مناطق اطراف تهران، در شمال ایران در رشت و اطراف آن ، رودبار و در آذربایجان و مناطق شرقی ایران و استان های غربی می روید.
ساقه‌های آن چهارگوش بوده و کمی کرکدار است و به بلندی سی تا هشتاد سانتیمتر می‌رسند. برگهای زرد مایل به سبز آن به شکل بیضی و یا قلب هستند و لبه آنها دندانه دندانه است. وقتی برگها له شوند، بوی لیمو شیرین از آنها متصاعد می شود.
از اواخر تابستان تا اواسط پاییز، سنبله گل های کوچک بادرنجبویه به رنگ زرد که بعدا به صورتی کم رنگ یا سفید تبدیل می‌شوند، ظاهر می‌گردد.
این گیاه به کمبود آهن حساس میباشد و در خاک‌هایی که از لحاظ آهن فقیر هستند اضافه نمودن کودهای آهن دار ضروری است.
گیاه بادرنجبویه یا وارنگ بو محبوب زنبور عسل است، همچنین موجب از بین رفتن افسردگی می شود و داروی مورد علاقه ابوعلی سینا بود.
ملیسا (Melissa) نام علمی بادرنجبویه است که از واژه‌ای یونانی، به معنای زنبور گرفته شده است، این گیاه محبوب زنبور عسل است. وقتی زنبور مسافت زیادی از کندو دور میشود، با عطر این گیاه راه بازگشت خود را پیدا می‌کند.
گفته میشود که زنبورهای عسل هیچگاه باغی را که بادرنجبویه در آن می‌روید ترک نمی‌کنند و کندوی معطر به بوی این گیاه، زنبورهای جدیدی را تشویق می‌کند که در آن کندو اقامت گزینند.
ترکیبات شیمیایی
از نظر ترکیبات شیمیایی در اندام سبز این گیاه موادی مانند اسیداولئیک، سیترال، ژرانیول و رزماری اسید وجود دارد. این گیاه دارای اسانس روغنی فرار است که به عنوان منبع غنی از سیترال است. سیترال بوی تند لیمویی دارد و معمولا از مرکبات و از این گیاه گرفته می شود و در صنعت عطرسازی مصرف دارد.
همچنین در برگ های بادرنجبویه تانن ها وجود دارند. از دیگر ترکیبات آن می توان لیمونن و فلاونوئیدها را نام برد.
خواص درمانی بادرنجبویه
بادرنجبویه داروی مورد علاقه پزشک بزرگ ایرانی، ابوعلی‌سینا بود که جهت تقویت قلب و انبساط روح تجویز می کرده است.
استفاده از این گیاه به عنوان یک داروی ضد افسردگی تا قرن هفدهم ادامه داشت. آزمایش‌های جدید بر روی حیوانات آزمایشگاهی نشان می دهد که این گیاه همانند یک داروی مسکن بر روی دستگاه عصبی مرکزی عمل می کند و به همین دلیل آرام بخش است.
این گیاه به اشکال مختلفی از قبیل اسانس، عصاره روغنی، روغن، پماد، کمپرس و دم‌کرده استفاده میشود. بادرنجبویه دارای طبیعت گرم و خشک است. خواص آن عبارتند از :
* آرام بخش اعصاب
* ضد بیماری های قلب، معده و روده
* مفرح و نشاط آور
* خوشبوکننده دهان
جهت دریافت مشاوره رایگان و اطلاعات بیشتر با من در ارتباط باشید و خوشحال خواهم شد اگر نظرات خودتون را برای من بفرستید.
*فروش بذر پایان راه نیست آغاز یک تعهد است*
فروش بذر سبزی و یونجه در اصفهان 09132163404
آویشن) Thymus vulgaris (گیاهی است کوتاه که محل رویش اولیۀ آن منطقۀ مدیترانه بوده و در حال حاضر در باغ ها و مزارع به عنوان گیاهی معطر و دارویی کشت می شود. مصری های قدیم از اسانس آویشن برای مومیایی کردن مردگان خود استفاده می کرده اند.آویشن گیاهی سازگار با خشکی و در شرایط آب و هوای خشک و نیمه خشک به خوبی رشد می کند. در ایران در مناطق اصفهان، فارس، کرمان، بندر عباس و خراسان پراکنده شده اند.
آویشن گیاهی است با ساقه های فراوان و راست و کوتاه با شاخ و برگ معطر چوبی و چند ساله، با ریشه های منشعب و مستقیم. برگ های آویشن بی پایه، کشیده، بیضوی، کوچک و نوک تیز به رنگ خاکستری می باشد. گل ها کوچک به رنگ سفید مایل به بنفش که به صورت خوشه های انبوه و فراهم در انتهای ساقه ها دیده می شوند. گل های آویشن دارای پنج کاسبرگ هستند که به یک لولۀ دو قسمتی منتهی می شود. تمام بخش های گیاه دارای طعم و بوی معطر و مطبوعی است.
ادامه مطلب
آنغوزه Ferula assa-foetida صمغ این گیاه که با روش تیغ زنی رأس استخراج می شود، منبع درآمد با ارزشی برای تعداد قابل توجهی از روستاییان و بهره برداران کشورمان است. این گیاه در استان های کرمان، فارس، خراسان، یزد، سمنان، هرمزگان، سیستان و بلوچستان، اصفهان، کهگیلویه و بویر احمد و استان بوشهر می روید.
گیاهشناسی:
آنغوزه گیاهی است چند ساله و علفی، بومی استپ های ایران و قسمت هایی از افغانستان که دارای ساقه های قوی می باشد. این گیاه حداقل در پنج سال اول رویش، برگ های طوقه ای تولید می کند که بر روی سطح زمین قرار می گیرد. رنگ برگ ها سبز تیره و دارای بریدگی های عمیق است. از میان برگ های این گیاه، ساقه ای راست و استوانه ای خارج می شود. برگ های پایینی ساقه عموماً گوشتدار و فاقد دمبرگ و منقسم به قطعاتی با تقسیم های فرعی دندانه دار یا لوب دار است. ساقه دارای فرورفتگی های متعددی است و سطح آن پوشیده از تعداد زیادی سلول های کرک مانند می باشد. درانتهای ساقه مجموعه ای از گل های زرد رنگ و مجتمع به صورت گل آذین چتر مرکب ختم می شود. اگر میوه شیزوکارپ دهد روش تیغ زدن ریشه مناسب است
میوه دو فندقه بیضوی و نسبتاً مسطح است. رنگ میوه قهوه ای تیره یا خرمایی رنگ است و بوی تندی دارد.
کاشت،داشت،برداشت: تکثیر آنغوزه در مراتع به وسیلۀ بذر انجام می گیرد. میزان بذر مورد نیاز در هکتار12 کیلوگرم می باشد پس از رسیدن، بذرها از گیاه جدا و توسط باد به اطراف پراکنده شده و سپس سبز می شوند. بنابراین تعداد زیادی روستائیان اقدام به جمع آوری و پاشیدن بذر در مکان های مورد نظر در مراتع می کنند.
بهره برداران آنغوزه برای بهره برداری از صمغ از روش سنتی عرضی استفاده می کنند. از آنجا که در روش تیغ زنی پس از انجام پیچاندن و کشتن، یک برش عرضی در رأس طوقۀ گیاه زده می شود و جوانۀ انتهایی که در این ناحیه وجود دارد، قطع می گردد.این روش تیغ زنی به مرگ گیاه می انجامد به همین جهت تراکم بوته های آنغوزه در مراتع به شدت پایین آمده و نسل این گیاه مفید در معرض خطر انقراض قرار گرفته است.
مرحله پیچاندن: این مرحله از اوایل تا اواخر اردیبهشت ماه، وقتی برگ های بوته های انغوزه زرد می شود و حالت شکننده خود را از دست می دهد انجام می گیرد و در این مرحله تمام بوته و گاهی فقط برگ ها را پیچانده و روی آن وزنه قرار می دهند.
مرحله کشتن: کندن چاله ای به عمق15 سانت اطراف ریشه مرحله تیغ زدن: برشی به طول 20 و عرض 15 سانت در راس ریشه می نند. در این مرحله شیرابه سفید رنگی از مقطع برش خارج می شود وسپس با کاردک شیرابه سفید را جمع آوری می کنند.
آنغوزه از گیاهان صنعتی و علوفه ای با ارزش و انحصاری کشور محسوب می شود.آنغوزه گونه ای است که تنها در سال آخر عمر خود تولید گل و بذر می نماید، اما در سال های قبل هر ساله تولید مقدار زیادی برگ می نماید. در برخی مناطق برگ ها در اواخر فصل رویش قبل از خشکی کامل توسط دامداران جمع آوری و به عنوان علوفه زمستانۀ دام مورد استفاده قرار می گیرد. تولید بذر فراوان و استقرار آسان از ویژگی های آنغوزه می باشد. محوری ترین ارزش آنغوزه شیرابۀ استخراجی از آن است که مصارف دارویی داشته و در درمان تشنج، بیماری های عصبی دستگاه تنفس، اسپاسم حنجره و دستگاه گوارش، آسم و دامپزشکی به کار می رود.
آنغوزه دو نوع است:1-نوع اشکی یا دانه ای با رنگ زرد یا زرد مایل به قهوه ای که نوع مرغوب آن می باشد
2-نوع توده ای به رنگ های متفاوت زرد، قرمز و قهوه ای با ناخالصی بیشتر و سخت تر از نوع اول است.
بهره برداری و استخراج آنغوزه حدود 4 ماه به طول می انجامد که از اوایل فصل بهار شروع می شود.
اکولوژی:
آنغوزه در نواحی بایر،زمین های ماسه ای خشک و حاوی ترکیبات آهکی می روید. مناطق رویش این گیاه متنوع است و منطقۀ وسیعی از کوه های مرزی استان هرمزگان تا دامنۀ جنوبی البرز را در بر می گیرد. این گیاه اواسط اسفند ماه سبز شده و قادر به تحمل درجه حرارت های پایین می باشد.
بابونه آلمانی Matricaria chamomilla گیاهی است همه جایی ،ازتیرۀ کاسنی که دارای خواص دارویی فراوان می باشد. کشت این گیاه در مقیاس وسیع از20 سال قبل در کشورهای غربی آغاز شده است. در ایران در خرم آباد و درود، اندیمشک، شوشتر، ایذه، تهران و اطراف دربند پراکندگی دارد.
گیاه شناسی:
بابونه گیاهی است علفی و یکساله،دارای ریشۀ مخروطی شکل و کم و بیش سطحی که ریشه در اواخر دورۀ رویش از انشعابات فراوانی برخوردار می شود. ساقه استوانه ای شکل است . ارتفاع ساقه متفاوت و بسته به محل رویش و شرایط اقلیمی آن است. در زمین های شور ساقه کوتاه و به صورت خوابیده روی زمین قرار می گیرد. برگها منقسم، باریک،کشیده و نیزه ای شکل می باشد. برگها فاقد کرک و صاف به صورت متناوب نسبت به یکدیگر روی ساقه قرار می گیرند. گلها در انتهای ساقه های اصلی و فرعی ظاهرمی شوند. قسمت میانی گلها که مجموعه ای از گلچه های لوله ای زرد رنگ است و در اوایل رویش نیمه کروی، با باز شدن گلچه های لوله ای، کم و بیش مخروطی می شوند. گلهای بابونه دو نوع گلچۀ زبانه به رنگ سفید و گلچۀ لوله ای به رنگ زرد می باشد.
ادامه مطلب
کینوا Chenopodium guinoaگیاهی یکساله است و نوعی شبه غله می باشد که بومی کوه های آند در بولیــــوی است. این گیاه در جهان به نام خاویار گیاهی و مادر غلات مشهور است. کینوا به مناطق خشک و شور سازگاری دارد میتواند امنیت غذایی کشورها را تضمین کند. کینوآ یک گیاه شورپسند اختیاری است و قادر است تا شوری نزدیک به شوری آب دریا (40 دسی زیمنس بر متر)را تحمل کند. این گیاه به عنوان یک گیاه جدید در نقاط مختلف دنیا مانند اروپا، آفریقا، پاکستان و . با موفقیت کشت شده است.
نیازهای اکولوژیکی : کینوا میتواند به دلیل مقاومت به تنش های خشکی و شوری، در دامنه ای از شوری گندم و جو ویا سایر گیاهان زراعی معمول که قادر به تولید نیستند تولید دانه کند. تنوع ژنتیکی بالا، تطابق پذیری با اقلیم های مختلف، ازش غذایی بالا و کارایی بالای استفاده از منابع، کینوا را گیاه مناسبی برای کاشت در مناطقی با آب و خاک شورکرده است. بهترین pH برای رشد آن 6 تا 7 است اما قادر است در رنج pH اسیدی یعنی 5/5 تا قلیایی بالا یعنی 9/5 رشد کند. این نشان میدهد که به سمیت آلومینیوم نیز مقاوم است. نیاز آبی آن 400 تا 800 میلیمتر بوده و با 250 میلیمتر نیز نتیجه ایده آل داده است
ادامه مطلب
فروش بذر گیاه دارویی-گاوزبان ایرانی
گاوزبان ایرانی
گاوزبان ایرانی گیاهی است از جنس Echium با گونه های علفی، درختچه ای یکساله تا چندساله، با برگ های ساده و گل های قیفی شکل کم و بیش نامنظم که قسمت های سبز آن معمولاً کرک دار است. برخی گونه ها تزئینی و برخی دیگر در مصرف دارویی دارند. پراکنش آن در جزایر قناری، اروپا، غرب آسیا، شمال وجنوب آفریقاست.
گیاهشناسی:
گل گاوزبان ایرانی گیاهی علفی دو یا چند ساله است. دارای ریشه های نیمه غده ای که به صورت عمودی تا عمق 50 سانتیمتری در خاک فرو میرود و به علت داشتن ریشه اصلی و فرعی و استفاده از رطوبت عمق خاک، مقاومت آن در برابر خشکی زیاد است. برگ ها زبانه ای، روزت، ساقه و برگ ها پوشیده از کرک های زبر و خشن هستند و گل آذین با گل های قیفی شکل به رنگ قرمز ارغوانی که پس از خشک شدن به رنگ آبی یا بنفش در می آیند.
فروش بذر گیاه دارویی-گاوزبان ایرانی
ادامه مطلب
بادرنجبویه Mellissa officinalis از گیاهان معطری است که مردم خواص دارویی آن را می دانستند و برای درمان از آن استفاده می کردند. از بادرنجبویه می توان به عنوان عطر چای و همچنین به عنوان طعم دهندۀ سایر داروها استفاده کرد. بادرنجبویه در کشورهای آلمان، چک، هلند، بلغارستان و مجارستان در سطوح وسیعی کشت می شود. منشاء آن شرق مدیترانه و جنوب اروپا گزارش شده است. در ایران درمناطق مختلف اصفهان کشت می شود.
گیاهشناسی :بادرنجبویه گیاهی است علفی و چند ساله که روی ریزوم های آن گره های خاصی وجود دارد که استولون ها و انشعابات ریشه ای به رنگ قهوه ای روشن از آن خارج می شود. ساقه آن چهار گوش و دارای بوته ی بسیار پرشاخ و برگ می باشد. برگها پهن، تخم مرغی است. گلها در قسمت فوقانی گیاه و در ناحیۀ زاویۀ برگها تشکیل می شوند. غنچه ها معمولاً زرد رنگ هستندکه پس از باز شدن به گل های سفید یا بنفش تبدیل می شوند. میوۀ آن فندقۀ چهار قسمتی به طول 1تا5/1 میلی متر است. کل اندام هوایی بادرنجبویه دارای عطر ویژه (رایحۀ لیمو) است.
کینوا گیاهی است که به خاطر دانه‌های خوراکی‌اش کاشته میشود. جزو غلات نیست و به خانواده اسفناج شباهت دارد. این گیاه در آمریکای جنوبی می‌روید و نحوه طبخ دانه‌های آن مشابه برنج است.
کینوآ گیاه بومی کوه‌های آند در بولیوی، شیلی و پرو، بسیار خوش هضم و منبع غنی از پروتئین، آهن، فسفر، انواع ویتامینها و امگا۳ است. این گیاه قدمتی بیش از پنج‌هزار سال دارد و اکنون نیز در آمریکای جنوبی در سطح وسیعی در حال کشت است. در دهه اخیر کینوآ به عنوان یکی از «دانه‌های باستانی» و جایگزین سالم‌تر و جذاب‌تر گندم در کشورهای غربی شناخته شده‌است. گیاه کینوآ، گیاهی مقاوم به شرایط کم‌آبی و شوری است. میزان برداشت آن در هکتار با توجه به شرایط کشت دو تا شش تن میباشد.
کینوآ خام و نپخته دارای ۱۳٪ آب، ۶۴٪ کربوهیدرات، ۱۴٪ پروتئین، ۶٪ چربی است. تحقیقات نشان داده‌است که ۱۰۰ گرم کینوآ خام در روز منبع غنی برای پروتیین، فیبر غذایی، ویتامین ب و مواد مغذی معدنی است.
کینوآ پخته، که معمولاً به این صورت مصرف میشود، دارای ۷۲٪ آب، ۲۱٪ کربوهیدرات، ۴٪ پروتئین، ۲٪ چربی است. مواد مغذی کینوآ پس از پختن به صورت محسوسی کاهش پیدا می‌کند.
۱۰۰ گرم کینوآ پخته ۱۲۰ کالری دارد و منبع غنی منگنز و فسفر است (به ترتیب ۳۰٪ و ۲۰٪ نیاز روزانه) و همچنین شامل کمی فیبر غذایی (۱۰–۱۹٪ نیاز روزانه) و سایر مواد مغذی معدنی از جمله آهن، روی و منیزیم است.
کینوآ گلوتن ندارد و به سادگی هضم میشود. به دلیل داشتن مواد غذایی فراوان نسبت به حجم و هضم ساده، ناسا این محصول را به عنوان یکی از محصولات آزمایشی برای سفرهای بلند مدت فضایی در نظر گرفته‌است.
مواد معدنی کینوا 3برابر گندم می باشد. مواد معدنی موجود در آن شامل آهن، فیبر، منیزیم، پتاسیم، روی، مس، منگنز، منیزیوم و کلسیم است. ویتامین های E ,B و اسید آمینه ضروری لیزین در آن به وفور یافت می شود. حاوی آلبومین و گلوبولین و سیستئین و متیونین است.
جایگزین گوشت و پروتئین حیوانی است. فیبرهای مفید و محلول این دانه باعث کاهش کلسترول خون و بهبود هضم غذا و کاهش شاخص قند خون می شود. شاخ و برگ این گیاه برای علوفه مصرف دارد و به عنوان کود سبز میتوان استفاده کرد. کینوا به علت داشتن پروتئین بالا می تواند به عنوان مکمل غذایی در صنعت آرد مورد استفاده قرار می گیرد. مبتلایان به بیماری اوتیسم و درماتیت هرپتی فرم نیز مانند بیماران سلیاکی می توانند در رژیم های غذایی خود این گیاه را استفاده کنند. در رژیم های گیاه خواری کینوآ منبع بسیار مناسبی برای تامین پروتئین است. بطور خلاصله کینوآ برای همه اقشار جامعه کودکان، نوجوانان، بانوان وآقایان و به خصوص افراد سالمند مورد استفاده قرار میگیرد.
کنگر فرنگی(آرتیشو) گیاهی است پایا و دارای ساقه راست، شیاردار و به ارتفاع 2 تا 1/5 متر که منشأ اولیه آن در منطقه مدیترانه بوده است ولی امروزه به علت پرورش به منظور تغذیه و استفاده های داروئی در نواحی مختلف یافت می شود. آرتیشو ریشه حجیم و برگهای بسیار بزرگ، منقسم به قطعات نامنظم و دندانه دار دارد. سطح فوقانی پهنک برگهای آن نیز به رنگ سبز ولی سطح تحتانی آن به علت دارا بودن تارهای سفید رنگ و فراوان پوشیده از کرک بنظر می رسد. نهنج ضخیم و گوشتدار آن شامل گلهای زیبائی به رنگ آبی یا آبی مایل به بنفش و میوه اش شفاف،به رنگ قهوه ای تیره و منتهی به تارهای سفید و متعددی در قسمت انتهایی است.
نیاز اکولوژیکی
آرتیشو محصول فصل خنک است و بهترین رشد در 24 درجه در روز و 13 درجه در شب انجام می شود. آرتیشو به سرما مقاوم است ولی قسمت هوایی آن در اثر سرمای زمستان و یخبندان خشک می شود. آرتیشو چندین درجه سرمای زیر صفر را تحمل می کند ولی اگر یخبندان در طی رشد گیاه برای مدت زیادی ادامه یابد می تواند گیاه را از بین برد و یا به آن صدمه بزند. به همین دلیل آرتیشو را در مناطقی که دارای آب و هوای ملایم در زمستان است می کارند. ساقه گوشتی زیرزمینی آن در مجاورت سرمای منهای 10 درجه سانتی گراد به مدت چند روز از بین می رود. قسمت خوراکی آرتیشو در سرمای پائین تر از منهای 2 درجه سانتی گراد از بین می رود.آرتیشو را می توان در کلیه خاکها کشت نمود. مناسب ترین زمین ها برای کشت آرتیشو خاکهای رس و شنی حاصلخیز بازهکشی و مواد کافی است. pH مناسب خاک بین 8-6 است
ادامه مطلب
یونجه بمی در برابر گرما بسیار مقاوم است به طوری که مقاومت یونجه بمی در برابر گرما و خشکی بیشتر از یونجه یزدی میباشد. دانه های یونجه بمی از یونجه یزدی بیشتر است. یونجه بمی برای کاشت در مناطق گرم و خشک توصیه می شود.
خصوصیات رقم یونجه بمی:
اقلیم مناسب یونجه بمی: گرمسیری
ارتفاع یونجه بمی : 60-65 سانتی متر
تعداد چین یونجه بمی: 8-10
اندازه برگ ها یونجه بمی: بزرگ
تراکم ساقه و برگ یونجه بمی: متراکم
درصد خلوص بذر یونجه بمی : 99% (سس گیری شده با دستگاه)
قوه نامیه بذر یونجه بمی: 95%
باریجه Ferula gumosa گیاهی است که مصارف صنعتی آن در کشورهای غربی فراوان است، ولی متاسفانه ازچگونگی مصرف آن در این کشورها اطلاعی در دسترس نمی باشد. از شیرابة باریجه در تهیة چسب های نامرئی برای چسباندن سنگ های قیمتی نظیر الماس استفاده می شود. باریجه در شمال ایران در بخش های مختلفی از البرز مثل شمال خراسان، فیروزکوه و منطقة لارگسترش دارد.
گیاه شناسی و فنولوژی
باریجه گیاهی است پایا، بلند و برخاسته، دارای ساقه ضخیم ریشه غده ای، برگ ها سبز مایل به خاکستری بسیار طویل به شکل روزت، در پایة ساقة گل دهندة کرکینه پوش، گل ها زرد رنگ با گلبرگ های بدون کرک، مجتمع در گل آذین چتر مرکب و پراکنده در طول ساقه، میوه بیضی شکل می باشد.
ادامه مطلب
بذر یونجه بغدادی برای اولین بار از کشور عراق وارد ایران شد. یکی از ویژگی های بارز این رقم، مقاومت بالای آن در برابر شوری است. همچنین این رقم نیاز آبی بالایی دارد. در صورتی که از آب شور برای آبیاری استفاده کنیم، دور آبیاری را باید دو تا سه روز در نظر گرفته شود.
اقلیم مناسب یونجه بغدادی: گرمسیری با رطوبت بالا
ارتفاع یونجه بغدادی: 90-100 سانتی متر
تعداد چین یونجه بغدادی: 10-12 چین
اندازه برگ ها یونجه بغدادی: درشت و پهن
تراکم ساقه و برگ یونجه بغدادی: متراکم
درصد خلوص بذر یونجه بغدادی 99% :سس گیری شده
قوه نامیه بذر یونجه بغدادی: 95%
شیرین بیان Glycyrrhiza glabra از ازرشمندترین و قدیمی ترین گیاهان دارویی بوده که در اکثر مناطق جهان به خصوص میان دو عرض جغرافیایی ۳۰ و ۴۵ درجه در نیمکره شمالی زمین می‌روید. این گیاه بومی مناطق مدیترانه است. شیرین بیان در سطوح وسیعی در کشورهای انگلیس، بلژیک، فرانسه، آلمان، ایتالیا، یونان و ترکیه کشت میشود. این گیاه در کشورمان نیز پراکنش بسیار وسیعی دارد و در استان‌هایی چون خراسان (شمالی و رضوی)، آذربایجان شرقی و غربی، زنجان، گلستان، کردستان، فارس، اصفهان، تهران، کرج، اردبیل، کرمانشاه، قصرشیرین، همدان، اسدآباد، اراک، بروجرد، درود، تویسرکان، دشت گرگان و بعضی مناطق دیگر نیز مشاهده میشود.
گیاه شناسی وفنولوژی:
شیرین بیان گیاهی است چند ساله و دارای ساقه‌ای به طول ۵/۰ تا یک متر که در محیط‌های مساعد به ارتفاع ۲ متر می‌رسد. برگ های آن متناوب، مرکب از ۴ تا 5 زوج برگچه با یک برگچه انتهایی کدر و سبز رنگ میباشد. گلهای آن نامنظم به رنگ بنفش، سفید، زرد است که روی یک پایه از کنار برگها می‌روید. میوه آن نیام به رنگ خرمایی و محتوی ۳ ـ ۶ دانه لوبیایی شکل (گاهی کمتر) و به رنگ قهوه‌ای روشن دارد. که به طول ۲ـ۳ سانتیمتر میباشد. طرفین میوه باریک و کم و بیش نوک تیز میشود. طول ریشه شیرین بیان متفاوت است و به نوع گیاه و شرایط اقلیمی محل رویش گیاه بستگی دارد و بین ۳۰ـ ۶۰ سانتیمتر است. ریشه و ریزوم شیرین بیان خشبی و خزنده به صورت قطعات استوانه‌ای شکل، به قطر ۵/۰ تا ۵/۱ سانتیمتر میباشد. از نظر فنولوژی رشد رویشی گیاه در اواخر زمستان و بهار بوده و اواخر بهار گلدهی گیاه صورت می گیرد وسپس بذرها در مردادماه قابل جمع آوری می باشند.
ادامه مطلب
درباره این سایت